Στη μνήμη του Αλέξη

Σε παλιότερη ανάρτηση είχα εκφράσει εύλογες υποψίες για την πορεία της δίκης Κορκονέα-Σαραλιώτη, η οποία έληξε τη Δευτέρα με καταδίκη των δύο κατηγορουμένων. Πάντα μου δημιουργούσε φιλοσοφικό προβληματισμό για το αν η δικαιοσύνη και η κοινωνία έχει το δικαίωμα να κρίνει και να τιμωρεί και ακόμα και τώρα θα δίσταζα να χαρακτηρίσω τον δράστες ως δολοφόνους. Ο τρόπος όμως που υπερασπίστηκαν τους εαυτούς τους τους ντροπιάζει. Ενώ, όπως έδειξε και το δικαστήριο, επρόκειτο για μια εν ψυχρώ δολοφονία, εκείνοι επέλεξαν να "ξεγλιστρήσουν" προσπαθώντας να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα και λέγοντας ψέμματα.

Σήμερα διαβάζω στο Βήμα της Κυριακής τη συνέντευξη της μητέρας του παιδιού. Έχει κάθε δίκιο να τους θεωρεί βέβηλους γιατί η υπερασπιστική τους γραμμή στηρίχτηκε σε μεγάλο βαθμό στην προσπάθειά τους να αποδείξουν λίγο-πολύ ότι ο μικρός ήταν αρχιτρομοκράτης και για το λόγο αυτό πήγαινε γυρεύοντας.

Στην ίδια συνέντευξη αναφέρεται κάτι πολύ ενδιαφέρον: η ανακήρυξη της μαύρης επετείου ως ημέρας κατά της βίας. Πιστεύω ότι μια τέτοια επέτειος ενάντια σε κάθε μορφή βίας, είτε αυτή προέρχεται από το κράτος είτε όχι, είναι χρήσιμη. Όχι μόνο στη μνήμη του Αλέξη και όλων όσων χάνονται άδικα στο δρόμο, αλλά και για να δείξουμε ότι ως κοινωνία  βάζουμε ακόμα τη συνεννόηση πάνω από τη βία και την αλληλεγγύη πάνω από τη διχόνοια.

Αυτοκριτική

Παραθέτω ένα απόσπασμα από την ομιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Κάρολου Παπούλια στα πλαίσια της 36ης επετείου για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα μας.

Παρά τη διεθνή συγκυρία, αν είμαστε ειλικρινείς, θα αναγνωρίσουμε ότι η ευθύνη για την ελληνική παρακμή βαραίνει κυρίως την πολιτική τάξη, που έχει την υποχρέωση να καθοδηγεί τις εξελίξεις. Η αποδοκιμασία που δέχεται σήμερα το πολιτικό σύστημα είναι πολλές φορές ακατέργαστη μέσα στη γενίκευσή της, είναι όμως - στον πυρήνα της - δίκαιη.

Σημαντική αυτοκριτική, ιδιαίτερα όσον αφορά την περίσταση, από τα πιο αρμόδια χείλη.

Αυλαία

Πέρασε καιρός από την τελευταία ανάρτηση σχετικά με την οικονομία και η αλήθεια είναι πως δεν έβρισκα να κάνω κάποιο χρήσιμο σχόλιο σχετικά με τις εξελίξεις. Η κυβέρνηση έκανε μια τελευταία προσπάθεια να μείνουμε στις αγορές χωρίς να καταφέρει να πείσει τους δανειστές μας, οι οποίοι όμως από ό,τι φαίνεται είχαν προδιαγράψει ότι η Ελλάδα δεν είχε δυνατότητα να φέρει ισορροπία στα δημοσιονομικά της χωρίς εξωτερική βοήθεια και έκριναν ότι είναι προς το συμφέρον τους να οδηγήσουν την Ελλάδα εκτός αγορών. Έτσι φτάσαμε σήμερα στην οριστική έγκριση του πακέτου στήριξης προς τη χώρα μας. Η μόνη -πολύ σημαντική βεβαίως- διαφορά σε σχέση με όσα είχα γράψει το Μάρτιο είναι ότι στο πακέτο αυτό συμμετέχει και το ΔΝΤ, εξαιτίας της άκαμπτης στάσης της Γερμανίας.

Η κρίση που περνάει η χώρα μας εδώ και χρόνια όμως δεν είναι μόνο οικονομική. Το σημερινό πρωτοσέλιδο της "Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας" είναι "Πολιτική Χρεοκοπία", με μικρά άρθρα όλων των πολιτικών αρχηγών και των εκπροσώπων των κοινωνικών τάξεων. Για τα αίτια της κρίσης ο κ. Παπανδρέου θεωρεί ότι είναι η πανταχού παρούσα διαφθορά και οι πελατειακές σχέσεις, ο κ. Σαμαράς προσθέτει το κακό οικονομικό μοντέλο, ο κ. Καρατζαφέρης κατηγορεί τους συνδικαλιστές για τις υπέρμετρες διεκδικήσεις τους ενώ η κ. Παπαρήγα επαναλαμβάνει ότι αιτία είναι ο καπιταλισμός, ο οποίος έχει τις κρίσεις γραμμένες στο γονίδιό του. Όλοι συμφωνούν λίγο πολύ ότι η αυλαία του πολιτικού κύκλου της μεταπολίτευσης έχει πέσει. Θα έλεγα πως όλοι τους έχουν δίκαιο. Ελπίζω όμως να αντιλαμβάνονται ότι οι ίδιοι και τα κόμματά τους είναι πρωταγωνιστές σε μια παράσταση που, όπως υποστηρίζουν, οδεύει προς το τέλος.

Είναι φυσικά δύσκολο να προβλέψει κανείς αν θα μπορέσουν οι σημερινές πολιτικές δυνάμεις να οδηγήσουν τη χώρα στη νέα, δύσκολη εποχή. Η δική μου εκτίμηση είναι ότι αυτό θα είναι εξαιρετικά δύσκολο, ιδίως για τα δύο κόμματα εξουσίας, τα οποία εδώ και χρόνια μαστίζονται από εσωτερικές αντιθέσεις οι οποίες σίγουρα θα οξυνθούν, με τις πρώτες ρωγμές να φαίνονται ήδη από τη διαδικασία επικύρωσης του νομοσχεδίου για την οικονομική βοήθεια. Είναι εξάλλου χαρακτηριστικό το γεγονός ότι το κυβερνών κόμμα επέλεξε, με κοινοβουλευτικά πραξικοπηματικό τρόπο, να μην χρειάζονται τα νέα μέτρα επικύρωση από τη Βουλή, όχι γιατί φοβόταν την αντίδραση της αντιπολίτευσης, αλλά τη δική του διάσπαση.

Αυτή η συνύπαρξη αντίρροπων δυνάμεων αποτέλεσε και τη βασική αιτία της αδυναμίας των δύο κομμάτων να αναδείξουν ικανά στελέχη, ακόμα και προέδρους. Δεν είναι τυχαίο ότι λόγω της αποτυχίας τους να βρουν προσωπικότητες που θα μπορούσαν να κρατήσουν τις παρατάξεις τους ενωμένες στα πλαίσια μιας συγκεκριμένης ιδεολογικής κατεύθυνσης, επέλεξαν ανθρώπους που βασικό τους προτέρημα είναι ότι συνοδεύονταν από ένα "βαρύ" πολιτικό όνομα, που παρέπεμπε στον ιδρυτή του κάθε κόμματος και στις "ένδοξες μέρες" του - μακρινού - παρελθόντος. Η αδυναμία αυτή είναι πολύ σημαντική, διότι έχει άμεσες επιπτώσεις στην ποιότητα των προσώπων που καταλαμβάνουν καίριες πολιτικές θέσεις, κομματικές ή μη, και συνεπώς στην ποιότητα του πολιτικού συστήματος γενικότερα.

Η αναζήτηση ευθυνών για την παρούσα κατάσταση είναι μία ακόμα μεγάλη πρόκληση, είτε αυτή γίνει είτε όχι. Στην πρώτη περίπτωση τα κόμματα θα πρέπει να αποδεχθούν την ευθύνη σημαντικών τους στελεχών για περιπτώσεις κακοδιαχείρισης και διαφθοράς με όλες τις αναταράξεις που αυτό θα επιφέρει στο εσωτερικό τους, ενώ στη δεύτερη θα έχουν να αντιμετωπίσουν την δυσπιστία του κόσμου ο οποίος την ίδια στιγμή θα καλείται να υποστεί τα τραγικά αποτελέσματα των πολιτικών τους.

Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι θα είναι πιο εύκολο να υπάρξουν νέες πολιτικές δυνάμεις στο προσκήνιο παρά να μεταλλαχθούν οι υπάρχουσες. Παρόλα τα ρίσκα που συνοδεύουν μία τέτοια εξέλιξη, θεωρώ ότι θα αποτελούσε σημαντική ανανέωση για τη χώρα και θα χάραζε μια σαφή διαχωριστική γραμμή με το κακό παρελθόν της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο είναι δύσκολο, γιατί ο κόσμος παραμένει πολύ συντηρητικός ως προς τις πολιτικές του επιλογές. Είναι επίσης βέβαιο ότι το υπάρχων πολιτικό σύστημα, με τη βαθιά επιρροή που έχει στις κοινωνικές ομάδες και στα ΜΜΕ θα αντιδράσει έντονα. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα πολιτικά εγχειρήματα των τελευταίων ετών απέτυχαν στο σύνολό τους εκτός από το ΛΑΟΣ, ο οποίος κατόρθωσε να καθιερωθεί χάρη στο γεγονός ότι κατόρθωσε με επιτυχία να εκφράσει έναν συγκεκριμένο πολιτικό χώρο αλλά και στην πολιτική ευφυΐα του αρχηγού του.

Είναι σωστό αυτό που αναφέρει στο σημείωμά του στην Κ.Ε, ο κ. Παπανδρέου, ότι δεν πρέπει να δημιουργηθεί ένα γενικευμένο κλίμα εναντίων των θεσμών, αλλά αυτό δεν περιλαμβάνει υποχρεωτικά τη διατήρηση των σημερινών πολιτικών σχηματισμών. Όποια και να είναι όμως η εξέλιξη, είναι αναγκαίο να προστατευθεί η δημοκρατία, γιατί η ιστορία έχει αποδείξει ότι είναι το "λιγότερο χειρότερο" πολιτειακό σύστημα. 

Συλλυπητήρια

Συλλυπητήριά στις οικογένειες των ανθρώπων που χάθηκαν άδικα από την δολοφονική επίθεση που δέχτηκαν την ώρα της εργασίας τους. 

Η βία στη χώρα μας έχει πάρει εδώ και καιρό πολύ σοβαρές διαστάσεις, με την ανοχή όχι μόνο της πολιτείας αλλά και της κοινωνίας. Με αυτό το δεδομένο δε θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη το τραγικό γεγονός της περασμένης Τετάρτης. Το φαινόμενο δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με καταστολή. Συλλαμβάνοντας και δικάζοντας δυο-τρεις 16άχρονους ή 20άχρονους δε θα λύσει το πρόβλημα. Οριστική λύση θα επέλθει μόνο όταν συντονισμένα εντοπιστούν και απομονωθούν οι ηθικοί αυτουργοί (στο δρόμο, στα γήπεδα και αλλού) που οδηγούν αυτά τα παιδιά σε τέτοιου είδους εγκλήματα. 

Δείτε το, αξίζει

Η πιο περιεκτική συζήτηση για την οικονομική κρίση που έχω ακούσει. Στην περίπου μία ώρα που διαρκεί λέγονται λίγο πολύ όλα. 

Από την εκπομπή "Press" της ΝΕΤ με τον κ. Ζούλα, που είναι ίσως η καλύτερη του είδους της στην ελληνική τηλεόραση. Ομιλητές οι κ.κ. Μίμης Ανδρουλάκης, Παναγιώτης Γεννηματάς, Πάσχος Μανδραβέλλης και Γιάννης Στουρνάρας. Το βίντεο αναρτήθηκε στο blip.tv από τον κ. Ανδρουλάκη.

Μερικές σημειώσεις:

• Φαίνεται ότι η δυσπιστία των αγορών προκύπτει όχι μόνο από την στρέβλωση των οικονομικών στοιχείων, αλλά κυρίως από τη "δυναμική του χρέους" μας που περιγράφει ο κ. Ανδρουλάκης.
• Ας ευχηθούμε να μην αποδειχθεί προφητική η ερώτηση του κ. Ζούλα για το τι θα γίνει αν οι Ευρωπαίοι αποφασίσουν τελικά να μη μας στηρίξουν. Ο κ. Γεννηματάς πάντως δεν θέλει ούτε καν να απαντήσει...
• Κανείς από τους ομιλητές δεν μπαίνει στη λογική του να αμφισβητήσει τη λειτουργία του διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος. Συντηρητισμός ή απλός ρεαλισμός;

Στα Σάλωνα σφάζουν...

Είναι εντυπωσιακή η ανυπαρξία ρεπορτάζ και σχολιασμού από τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ για τη δίκη Κορκονέα η οποία ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες παρουσιάζει έντονα στοιχεία παρωδίας, μετά τις τάσεις "σχιζοφρένιας" των κατηγορουμένων, την αλλαγή του τόπου διεξαγωγής της δίκης, την παραίτηση των δικηγόρων της οικογένειας του θύματος και την τάση των δικαστών να απαλλαγούν από την καυτή πατάτα. Ακόμα και ο Τύπος φαίνεται ότι στέκεται στην απλή είδηση και απουσιάζει πλήρως ο σχολιασμός για μια δίκη η οποία είναι εμφανές ότι χαίρει πολύ περίεργης μεταχείρισης.

Ευρωδιάσωση

Μετά το γύρο του (δυτικού) κόσμου σε 7 ημέρες ο πρωθυπουργός επιστρέφει στην Ελλάδα και στην ελληνική πραγματικότητα. Παρόλο που η προσπάθειά του συνέβαλε από ό,τι φαίνεται στην αντιστροφή του αρνητικού κλίματος για τη χώρα μας, η "συγκομιδή" του σε πρακτικά αποτελέσματα είναι μάλλον φτωχή. Το Δημόσιο θα συνεχίσει να δανείζεται ακριβά, διότι οι δανειστές του συνεχίζουν να πιστεύουν ότι αυτό είναι προς το συμφέρον τους.

Η μόνη διέξοδός μας επομένως θα ήταν η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αλλά αυτό είναι κάτι που οι εταίροι μας στην ΟΝΕ δεν θέλουν καθόλου, για να μην κινδυνέψει η αξιοπιστία του κοινού μας νομίσματος. Για το λόγο αυτό ετοιμάζουν μια διαδικασία διαχείρισης της ελληνικής πτώχευσης εντός της ευρωζώνης. Πρόκειται φυσικά για μία πολύ δυσάρεστη εξέλιξη, αφού η χάραξη της στρατηγικής εξόδου από την κρίση θα περάσει ουσιαστικά στα χέρια του Eurogroup, με την ελληνική κυβέρνηση να εκτελεί χρέη διαμεσολαβητή με την ελληνική κοινωνία. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτό θα επιφέρει και νέα, ακόμη πιο σκληρά μέτρα για όλους.

Όλα δείχνουν επομένως ότι θα έχουμε μία πολύ δύσκολη τετραετία, με συνεχείς περικοπές, περιορισμούς και φόρους, και όποιος αντέξει...

Ησυχία! Το μωρό κοιμάται...

Το να είσαι πολιτικός και να λες την αλήθεια στη χώρα μας είναι, από ό,τι φαίνεται, όχι μόνο ασυνήθιστο, αλλά και απαγορευμένο. Ο κ. Σαχινίδης παρέβηκε αυτό το νόμο εχθές, και ο κ. Παπουτσής έσπευσε να τον "λιντσάρει" (όπως εύστοχα παρατήρησε στη συνέχεια ο βουλευτής του ΛΑΟΣ κ. Γεωργιάδης) και να τον επαναφέρει στη γνωστή ελληνική πολιτική τάξη: "Μη λέτε αλήθειες! Ο (μωρός) λαός μας θα ξυπνήσει!".

Ήρθε η ώρα (οι συνθήκες την έφεραν) που το μωρό μεγάλωσε και άρχισε συνειδητοποιεί σε τι κόσμο ζει: έναν κόσμο άδικο, με απατεώνες έμπορους και τραπεζίτες που ορίζουν τις τύχες των λαών και έχουν γνώμονά τους μόνο το κέρδος. Συνειδητοποιεί επίσης ότι είναι και απροετοίμαστο για αυτόν τον κόσμο, διότι δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να μάθει να αμύνεται αποτελεσματικά έναντι όλων αυτών που το επιβουλεύονται. Τέλος, αντιλαμβάνεται την παταγώδη αποτυχία των κηδεμόνων που το ίδιο επέλεξε,οι οποίοι, συνδυάζοντας ένα μείγμα ανικανότητας και δόλου, αντί να του παρέχουν τη σωστή καθοδήγηση, το κοίμιζαν συνεχώς με παραμύθια, έτσι ώστε να σταματήσει να διαμαρτύρεται, να κλείνει τα μάτια και να μην τους αμφισβητεί.

Οι κηδεμόνες λοιπόν, οι ταγοί του ελληνικού κοινωνικού και πολιτικού συστήματος, βλέποντας την θέση τους να κλονίζεται, ψάχνουν, με δάκρυα στα μάτια αυτή τη φορά, να βρουν ένα καινούριο παραμύθι να πουν, να δείξουν ότι και αυτοί συμπάσχουν και να δικαιολογήσουν τη δική τους ανεπάρκεια όλα αυτά τα χρόνια. Προς Θεού βέβαια, όχι αλήθειες! Μόνο δάκρυα, συναίσθημα και παραμύθια. Ας τους προειδοποιήσει κάποιος ότι είναι μάταιος ο κόπος τους, τα άδεια πιάτα είναι τόσο διεγερτικά που εξουδετερώνουν και το πιο ισχυρό υπνωτικό που μπορούν να δώσουν.

Άνθρωποι σαν τον κ. Παπουτσή, πολιτικοί και τίποτα άλλο από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους, έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση. Βλέπετε, έχουν συνηθίσει σε όλη τους τη ζωή να είναι ευχάριστοι και τα άδεια πιάτα των χειροκροτητών τους τους χαλάνε το φαγοπότι. Αρνούνται να καταλάβουν τι θα πει κέρδος, όχι από κάποια ηθική ανωτερότητα, αλλά γιατί πάντα όλα τους χαρίζονταν.  Αρνούνται τι θα πει να χρειάζεται να δώσεις για να πάρεις γιατί έχουν συνηθίσει απλώς να παίρνουν. Συνειδητοποιούν ότι η γιορτή τελείωσε ξαφνικά αλλά αρνούνται να καθαρίσουν για να μην λερωθούν.

Για κάποιον πραγματικά ακατανόητο λόγο, ο κ. Παπουτσής ζει με την πεποίθηση ότι αποτελεί την ίδια την ενσάρκωση του ΠΑΣΟΚ. Έτσι μόνο εξηγείται το γεγονός ότι όταν αντιλήφθηκε ότι τα νέα μέτρα θα έχουν προσωπικό πολιτικό κόστος αναφώνησε ότι θα διαλυθεί το κόμμα (δηλαδή αυτός). Έτσι εξηγείται και το αχαρακτήριστο ύφος του, που εξέπληξε τους πάντες, απέναντι στον υφυπουργό των Οικονομικών ο οποίος απλά εξηγούσε το πώς λειτουργούν οι αγορές από τις οποίες εξαρτάται η οικονομική επιβίωση της χώρας μας.

Σε δεύτερη ανάλυση αναρωτιέμαι αν οι δηλώσεις του κ. Παπουτσή από το βήμα της Βουλής εχθές έγιναν από απλό πανικό, που εξηγείται εύκολα, ή από δόλο. Διότι είναι πολύ πιθανό ο ίδιος να έχει εκτιμήσει ότι το προσωπικό πολιτικό του κόστος πολλαπλασιάζεται από τη θέση του ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος στην παρούσα φάση, και να θέλει να εκβιάσει την καθαίρεσή του περνώντας στην αντιπολίτευση, εσωκομματική ή και εξωκομματική. Τραβηγμένο το σενάριο; Θα φανεί από τις επόμενες κινήσεις του ίδιου αλλά και από τις κινήσεις της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.

Όλα προμηνύουν μια δύσκολη τετραετία για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η οποία καλείται να "βγάλει το φίδι από την τρύπα". Αν κατορθώσει να παραμείνει κυβέρνηση μέχρι τέλους, δε θα με εξέπληττε καθόλου αν κάποια στιγμή ο κ. Παπουτσής και οι όμοιοί του που δυστυχώς είναι πολλοί στο ΠΑΣΟΚ, επιλέξουν το δρόμο της αντιπολίτευσης.

Σχετικές ειδήσεις:
Πυρά εναντίον κυβέρνησης από Παπουτσή

Συγχαρητήρια

Τα συγχαρητήριά μου στον συμπολίτη μας που σήκωσε το ανάστημά του και έσπασε το νόμο της σιωπής που επικρατεί στα δημόσια νοσοκομεία σχετικά με την απαίτηση γιατρών-εκβιαστών για το γνωστό σε όλους μας "φακελάκι".

Συγχαρητήρια επίσης και στην διευθύντρια του Φαρμακευτικού Τμήματος στο ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης για παρόμοιο λόγο.

Να σημειώσω εδώ το αυτονόητο, ότι την ποιότητα της κοινωνίας μας την εξασφαλίζουμε εμείς οι απλοί, καθημερινοί πολίτες.

Σχετικές ειδήσεις:
Δύο συλλήψεις για φακελάκι στο Θριάσιο
Με απείλησαν γιατί έθιξα τα συμφέροντα εταιρειών - γιατρών

Χάνουμε χρόνο;

Πολλή κριτική ασκείται στην κυβέρνηση θεωρώντας ότι ο δισταγμός της να υιοθετήσει άμεσα σκληρά μέτρα τύπου Ιρλανδίας, τα οποία μένει ακόμα να δούμε κατά πόσο θα αποδώσουν μεσοπρόθεσμα, δημιούργησε αμφιβολία στις αγορές με αποτέλεσμα να ακριβύνει πολύ ο δανεισμός της χώρας μας.

Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν πράγματι ο πρωθυπουργός, μέσα σε μια-δυο βδομάδες από την ανάληψη της εξουσίας, ανακοίνωνε σκληρά μέτρα διάσωσης της ελληνικής οικονομίας. Αμφιβάλλω πολύ αν αυτό θα καθησύχαζε τις αγορές. Ποιος μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι οι δανειστές μας δε θα ζητούσαν επιπλέον "διαπιστεύσεις"; Κάποιοι ιδεαλιστές της ελεύθερης οικονομίας λένε ότι η χώρα θα έπρεπε να λάβει τα απαραίτητα, τα "σωστά" μέτρα. Τι είναι "σωστό" στην ελεύθερη οικονομία; Ποια είναι η "σωστή" τιμή για ένα καρβέλι ψωμί ή ένα βαρέλι πετρέλαιο; 50, 100 ή 5; Στην ελεύθερη οικονομία οι τιμές των προϊόντων, άρα και των δανείων, είναι ρευστές και προϊόν παζαριού. Και αυτό κάνει σήμερα η ελληνική κυβέρνηση. Παζαρεύει μέτρα για δάνεια.

Είναι βέβαιο ότι ο πιο βασικός παράγοντας που κάνει ακριβό το δανεισμό της χώρας μας είναι η αναξιοπιστία των οικονομικών στοιχείων (πρώτοι διδάξαντες οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ από τους οποίους πήραν τη σκυτάλη οι υπουργοί της ΝΔ), και έχουν δίκιο που το τονίζουν οι σημερινοί κυβερνώντες. Η αναξιοπιστία αυτή κάνει ακόμα και τους καλοπροαίρετους δανειστές, δηλαδή αυτούς που έχουν συμφέροντα στη μη χρεωκοπία της Ελλάδας, να διστάζουν.

Το ποια θα ήταν η συμπεριφορά των αγορών στην περίπτωση των γρήγορων μέτρων είναι άγνωστο και δε θα το μάθουμε ποτέ. Είναι πολύ πιο εύκολο να προβλέψει κανείς πού θα σταθεί η μπίλια μιας ρουλέτας παρά το πώς θα συμπεριφερθεί μια αγορά εν μέσω κρίσης. Αντίθετα, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, η τακτική της κυβέρνησης δίνει τουλάχιστον την εντύπωση στον ελληνικό λαό, δηλαδή αυτόν που θα ιδρώσει για να πληρωθεί τελικά ο λογαριασμός, ότι κάνει τα πάντα για να προστατεύσει τα συμφέροντά του.

Ας μη γίνεται λοιπόν τόσο βιαστική και επιπόλαιη κριτική πάνω σε αυτό το θέμα.

25 ετών, υδραυλικός, πατέρας παιδιού 18 μηνών

Η Ελληνική Αστυνομία έκανε πάλι το θαύμα της. Έδειξε για ακόμα μια φορά τη σοβαρότητα, την άρτια εκπαίδευση και τον επαγγελματισμό αυτών που τη στελεχώνουν. Ο αστυνομικός πέτυχε το στόχο 9 φορές, όχι με αυτόματο όπλο αλλά με πιστόλι. Λεπτομέρεια το γεγονός ότι οι σφαίρες σκότωσαν έναν αθώο.

Και εκεί που θα περίμενε κανείς διενέργεια ΕΔΕ (έστω και στα χαρτιά, όπως έχουμε συνηθίσει), καρατομήσεις, εκδηλώσεις συγγνώμης, ακούει από στόματα αξιωματικών της αστυνομίας να μιλάνε για επιτυχία... Δυστυχώς στον τόπο μας αν πεθάνεις και είσαι δημοσιογράφος και λέγεσαι Κακαουνάκης θα ανακρίνουν ακόμα και την καθαρίστρια του νοσοκομείου σου (και μάλιστα με εντολή υπουργού) για να δουν αν φέρει ευθύνες. Αν είσαι μετανάστης και λέγεσαι "25άχρονος" θεωρείσαι απλώς μια παράπλευρη απώλεια σε μία κατά τα άλλα επιτυχημένη επιχείριση.

Το γεγονός έρχεται να επιβεβαιώσει όχι μόνο την ανεπάρκεια της αστυνομίας να λειτουργήσει σωστά αλλά και ένα πολύ χειρότερο φαινόμενο που ήταν η βασική αιτία για πολλά από τα αστυνομικά "ατυχήματα". Είναι φανερό ότι ελληνική αστυνομία λειτουργεί με νοοτροπία συμμορίας. Οι αστυνομικοί προχθές δεν αποσκοπούσαν στην επιβολή της τάξης αλλά έπαιρναν εκδίκηση για το "ρεζιλίκι" των δύο συναδέλφων τους μετατρέποντας τη γειτονιά του Βύρωνα σε κανονικό πεδίο μάχης. Οι δολοφόνοι του Γρηγορόπουλου γύρισαν πίσω για να δώσουν ένα μάθημα στα "τσουτσέκια" που τους έβρισαν. Οι παλικαράδες ανώτατοι αξιωματικοί θέλησαν να δείξουν στο Σορίν Ματέι πόσο ζόρικοι είναι με τα όπλα.

Σήμερα το απόγευμα άκουγα τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη (πραγματικά ειρωνικός ο τίτλος), αφού έχυσε μαύρο δάκρυ για το χαμό του αθώου, να λέει ότι θα υπάρξει μία άνευ προηγουμένου αστυνόμευση της Αθήνας μέχρι το Πάσχα. Θα του πρότεινα, φιλικά, να μην τους επιτρέψει τουλάχιστον να οπλοφορούν γιατί αλλιώς είναι επικίνδυνοι για τη δημόσια ασφάλεια.

Κρυφή συμφωνία(;)

Οι σημερινές εξελίξεις σχετικά με τη λήξη της συναίνεσης μιλούν λίγο πολύ από μόνες τους. Οι δηλώσεις του κ. Σαμαρά και του κ. Καρατζαφέρη μετά την συνάντηση με τον πρωθυπουργό ήταν ιδιαίτερα ήπιες, δεδομένης της κατάστασης. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο κ. Καρατζαφέρης ενώ ωρύονταν στη βουλή εχθές κατά της εξεταστικής και υπέρ της συναίνεσης (δικαιολογημένα φυσικά), σήμερα μετά τη συνάντηση ήταν χαμογελαστός(!).

Στο γραφείο του πρωθυπουργού σήμερα πιστεύω έγινε μία συμφωνία. Οι Ευρωπαίοι, εκτός από προβληματισμένοι για την πορεία της ελληνικής οικονομίας είναι εξοργισμένοι από το όργιο της χώρας μας με τα οικονομικά στοιχεία. Στην Ελλάδα είμαστε συνηθισμένοι από τέτοια τερτίπια. Στην Ευρώπη σε αυτές τις περιπτώσεις πέφτουν κεφάλια (όλα ή τουλάχιστον μερικά). Η Ευρώπη συνεπώς, θυμωμένη, θέλει κεφάλια και η Ελλάδα θα της δώσει αυτά υπουργών του κ. Καραμανλή, ενδεχομένως και του ίδιου, που ούτως ή άλλως είναι πολιτικά ξοφλημένος. Η εξεταστική επομένως θα γίνει μόνο για τα χρόνια της προηγούμενης κυβέρνησης και ούτε λόγος θα γίνει για την ένταξη στην ΟΝΕ. Η αντίδραση από τη ΝΔ θα είναι φαινομενικά έντονη, στην πράξη όμως η συναίνεση θα συνεχίσει να υπάρχει.

Πιστεύω πως έτσι μόνο εξηγείται η επιλογή της κυβέρνησης να ξεκινήσει εξεταστική για τα στατιστικά στοιχεία, κάτι που από όποια άλλη πλευρά και αν το πάρει κανείς αποτελεί υποδαύλιση της προσπάθειας της χώρας να διαχειριστεί την κρίση.

Ο κακός μας εαυτός

Με λύπη και οργή παρατηρώ τους πολιτικούς των δύο μεγάλων κομμάτων, κυρίως του ΠΑΣΟΚ, να υποδαυλίζουν το κλίμα συναίνεσης που έχει δημιουργηθεί μπορστά στον τεράστιο κίνδυνο που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Το κυβερνών κόμμα, αμήχανο μπροστά σε μια κατάσταση που προφανώς δεν είχε προβλέψει ούτε κατά το ελάχιστο προεκλογικά, επιλέγει να ανοίξει εξεταστική για την οικονομία, τώρα που η χώρα βράζει. Αναρωτιέμαι ποιοί θα καθίσουν στο εδώλιο. Ο Καραμανλής, ο Σημίτης, ο Ανδρέας, όλος ο ελληνικός λαός που τόσα χρόνια τους ψήφιζε γιατί τον ψευτοβόλευαν; Αναρωτιέμαι ποιούς ωφελούν αυτή τη στιγμή τέτοιες αντιπαραθέσεις. Όταν το σπίτι σου καίγεται, η ψύχραιμη αντιμετώπιση είναι να σώσεις ό,τι μπορείς και όχι να προσπαθείς (με αρκετή δόση υποκρισίας μάλιστα) να βρεις τους εμπρηστές. Υπάρχει χρόνος για αυτό αργότερα.

Συμβαίνει σε όλους τους λαούς, αλλά σε αυτόν τον τόπο η εσωτερική διχόνοια είναι μόνιμη πληγή. Στη Θεσσαλονίκη έτρωγαν τις σάρκες τους εντός των τοιχών όταν οι Οθωμανοί κύκλωναν την πόλη. Στην επανάσταση φυλάκιζαν τον Κωλοκοτρώνη όταν ο Ιμπραήμ πατούσε την Πελλοπόνησο. Το '22 μία από τα ίδια. Για τον εμφύλιο δεν υπάρχουν λόγια. Ως πότε σε αυτόν τον τόπο θα κυνηγάμε να βρούμε τον "ντόπιο τον εχθρό"; Ο εχθρός είναι ένας και είναι ο κακός, ο πολύ κακός μας εαυτός.