Χάνουμε χρόνο;

Πολλή κριτική ασκείται στην κυβέρνηση θεωρώντας ότι ο δισταγμός της να υιοθετήσει άμεσα σκληρά μέτρα τύπου Ιρλανδίας, τα οποία μένει ακόμα να δούμε κατά πόσο θα αποδώσουν μεσοπρόθεσμα, δημιούργησε αμφιβολία στις αγορές με αποτέλεσμα να ακριβύνει πολύ ο δανεισμός της χώρας μας.

Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν πράγματι ο πρωθυπουργός, μέσα σε μια-δυο βδομάδες από την ανάληψη της εξουσίας, ανακοίνωνε σκληρά μέτρα διάσωσης της ελληνικής οικονομίας. Αμφιβάλλω πολύ αν αυτό θα καθησύχαζε τις αγορές. Ποιος μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι οι δανειστές μας δε θα ζητούσαν επιπλέον "διαπιστεύσεις"; Κάποιοι ιδεαλιστές της ελεύθερης οικονομίας λένε ότι η χώρα θα έπρεπε να λάβει τα απαραίτητα, τα "σωστά" μέτρα. Τι είναι "σωστό" στην ελεύθερη οικονομία; Ποια είναι η "σωστή" τιμή για ένα καρβέλι ψωμί ή ένα βαρέλι πετρέλαιο; 50, 100 ή 5; Στην ελεύθερη οικονομία οι τιμές των προϊόντων, άρα και των δανείων, είναι ρευστές και προϊόν παζαριού. Και αυτό κάνει σήμερα η ελληνική κυβέρνηση. Παζαρεύει μέτρα για δάνεια.

Είναι βέβαιο ότι ο πιο βασικός παράγοντας που κάνει ακριβό το δανεισμό της χώρας μας είναι η αναξιοπιστία των οικονομικών στοιχείων (πρώτοι διδάξαντες οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ από τους οποίους πήραν τη σκυτάλη οι υπουργοί της ΝΔ), και έχουν δίκιο που το τονίζουν οι σημερινοί κυβερνώντες. Η αναξιοπιστία αυτή κάνει ακόμα και τους καλοπροαίρετους δανειστές, δηλαδή αυτούς που έχουν συμφέροντα στη μη χρεωκοπία της Ελλάδας, να διστάζουν.

Το ποια θα ήταν η συμπεριφορά των αγορών στην περίπτωση των γρήγορων μέτρων είναι άγνωστο και δε θα το μάθουμε ποτέ. Είναι πολύ πιο εύκολο να προβλέψει κανείς πού θα σταθεί η μπίλια μιας ρουλέτας παρά το πώς θα συμπεριφερθεί μια αγορά εν μέσω κρίσης. Αντίθετα, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, η τακτική της κυβέρνησης δίνει τουλάχιστον την εντύπωση στον ελληνικό λαό, δηλαδή αυτόν που θα ιδρώσει για να πληρωθεί τελικά ο λογαριασμός, ότι κάνει τα πάντα για να προστατεύσει τα συμφέροντά του.

Ας μη γίνεται λοιπόν τόσο βιαστική και επιπόλαιη κριτική πάνω σε αυτό το θέμα.

25 ετών, υδραυλικός, πατέρας παιδιού 18 μηνών

Η Ελληνική Αστυνομία έκανε πάλι το θαύμα της. Έδειξε για ακόμα μια φορά τη σοβαρότητα, την άρτια εκπαίδευση και τον επαγγελματισμό αυτών που τη στελεχώνουν. Ο αστυνομικός πέτυχε το στόχο 9 φορές, όχι με αυτόματο όπλο αλλά με πιστόλι. Λεπτομέρεια το γεγονός ότι οι σφαίρες σκότωσαν έναν αθώο.

Και εκεί που θα περίμενε κανείς διενέργεια ΕΔΕ (έστω και στα χαρτιά, όπως έχουμε συνηθίσει), καρατομήσεις, εκδηλώσεις συγγνώμης, ακούει από στόματα αξιωματικών της αστυνομίας να μιλάνε για επιτυχία... Δυστυχώς στον τόπο μας αν πεθάνεις και είσαι δημοσιογράφος και λέγεσαι Κακαουνάκης θα ανακρίνουν ακόμα και την καθαρίστρια του νοσοκομείου σου (και μάλιστα με εντολή υπουργού) για να δουν αν φέρει ευθύνες. Αν είσαι μετανάστης και λέγεσαι "25άχρονος" θεωρείσαι απλώς μια παράπλευρη απώλεια σε μία κατά τα άλλα επιτυχημένη επιχείριση.

Το γεγονός έρχεται να επιβεβαιώσει όχι μόνο την ανεπάρκεια της αστυνομίας να λειτουργήσει σωστά αλλά και ένα πολύ χειρότερο φαινόμενο που ήταν η βασική αιτία για πολλά από τα αστυνομικά "ατυχήματα". Είναι φανερό ότι ελληνική αστυνομία λειτουργεί με νοοτροπία συμμορίας. Οι αστυνομικοί προχθές δεν αποσκοπούσαν στην επιβολή της τάξης αλλά έπαιρναν εκδίκηση για το "ρεζιλίκι" των δύο συναδέλφων τους μετατρέποντας τη γειτονιά του Βύρωνα σε κανονικό πεδίο μάχης. Οι δολοφόνοι του Γρηγορόπουλου γύρισαν πίσω για να δώσουν ένα μάθημα στα "τσουτσέκια" που τους έβρισαν. Οι παλικαράδες ανώτατοι αξιωματικοί θέλησαν να δείξουν στο Σορίν Ματέι πόσο ζόρικοι είναι με τα όπλα.

Σήμερα το απόγευμα άκουγα τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη (πραγματικά ειρωνικός ο τίτλος), αφού έχυσε μαύρο δάκρυ για το χαμό του αθώου, να λέει ότι θα υπάρξει μία άνευ προηγουμένου αστυνόμευση της Αθήνας μέχρι το Πάσχα. Θα του πρότεινα, φιλικά, να μην τους επιτρέψει τουλάχιστον να οπλοφορούν γιατί αλλιώς είναι επικίνδυνοι για τη δημόσια ασφάλεια.

Κρυφή συμφωνία(;)

Οι σημερινές εξελίξεις σχετικά με τη λήξη της συναίνεσης μιλούν λίγο πολύ από μόνες τους. Οι δηλώσεις του κ. Σαμαρά και του κ. Καρατζαφέρη μετά την συνάντηση με τον πρωθυπουργό ήταν ιδιαίτερα ήπιες, δεδομένης της κατάστασης. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο κ. Καρατζαφέρης ενώ ωρύονταν στη βουλή εχθές κατά της εξεταστικής και υπέρ της συναίνεσης (δικαιολογημένα φυσικά), σήμερα μετά τη συνάντηση ήταν χαμογελαστός(!).

Στο γραφείο του πρωθυπουργού σήμερα πιστεύω έγινε μία συμφωνία. Οι Ευρωπαίοι, εκτός από προβληματισμένοι για την πορεία της ελληνικής οικονομίας είναι εξοργισμένοι από το όργιο της χώρας μας με τα οικονομικά στοιχεία. Στην Ελλάδα είμαστε συνηθισμένοι από τέτοια τερτίπια. Στην Ευρώπη σε αυτές τις περιπτώσεις πέφτουν κεφάλια (όλα ή τουλάχιστον μερικά). Η Ευρώπη συνεπώς, θυμωμένη, θέλει κεφάλια και η Ελλάδα θα της δώσει αυτά υπουργών του κ. Καραμανλή, ενδεχομένως και του ίδιου, που ούτως ή άλλως είναι πολιτικά ξοφλημένος. Η εξεταστική επομένως θα γίνει μόνο για τα χρόνια της προηγούμενης κυβέρνησης και ούτε λόγος θα γίνει για την ένταξη στην ΟΝΕ. Η αντίδραση από τη ΝΔ θα είναι φαινομενικά έντονη, στην πράξη όμως η συναίνεση θα συνεχίσει να υπάρχει.

Πιστεύω πως έτσι μόνο εξηγείται η επιλογή της κυβέρνησης να ξεκινήσει εξεταστική για τα στατιστικά στοιχεία, κάτι που από όποια άλλη πλευρά και αν το πάρει κανείς αποτελεί υποδαύλιση της προσπάθειας της χώρας να διαχειριστεί την κρίση.

Ο κακός μας εαυτός

Με λύπη και οργή παρατηρώ τους πολιτικούς των δύο μεγάλων κομμάτων, κυρίως του ΠΑΣΟΚ, να υποδαυλίζουν το κλίμα συναίνεσης που έχει δημιουργηθεί μπορστά στον τεράστιο κίνδυνο που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Το κυβερνών κόμμα, αμήχανο μπροστά σε μια κατάσταση που προφανώς δεν είχε προβλέψει ούτε κατά το ελάχιστο προεκλογικά, επιλέγει να ανοίξει εξεταστική για την οικονομία, τώρα που η χώρα βράζει. Αναρωτιέμαι ποιοί θα καθίσουν στο εδώλιο. Ο Καραμανλής, ο Σημίτης, ο Ανδρέας, όλος ο ελληνικός λαός που τόσα χρόνια τους ψήφιζε γιατί τον ψευτοβόλευαν; Αναρωτιέμαι ποιούς ωφελούν αυτή τη στιγμή τέτοιες αντιπαραθέσεις. Όταν το σπίτι σου καίγεται, η ψύχραιμη αντιμετώπιση είναι να σώσεις ό,τι μπορείς και όχι να προσπαθείς (με αρκετή δόση υποκρισίας μάλιστα) να βρεις τους εμπρηστές. Υπάρχει χρόνος για αυτό αργότερα.

Συμβαίνει σε όλους τους λαούς, αλλά σε αυτόν τον τόπο η εσωτερική διχόνοια είναι μόνιμη πληγή. Στη Θεσσαλονίκη έτρωγαν τις σάρκες τους εντός των τοιχών όταν οι Οθωμανοί κύκλωναν την πόλη. Στην επανάσταση φυλάκιζαν τον Κωλοκοτρώνη όταν ο Ιμπραήμ πατούσε την Πελλοπόνησο. Το '22 μία από τα ίδια. Για τον εμφύλιο δεν υπάρχουν λόγια. Ως πότε σε αυτόν τον τόπο θα κυνηγάμε να βρούμε τον "ντόπιο τον εχθρό"; Ο εχθρός είναι ένας και είναι ο κακός, ο πολύ κακός μας εαυτός.