Καινά δαιμόνια

Ανατυπώνω ένα απόσπασμα της συνέντευξης του Christian Ege, προέδρου του Δανέζικου Οικολογικού Συμβουλίου, που έδωσε στο "Ε" της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας της 31ης Μαΐου.

"Η ευτυχία δεν δημιουργείται από τα υλικά αγαθά, αλλά από την αίσθηση της ασφάλειας, την οικογένεια, τους φίλους. Σε σχέση με τους γείτονές της, η Δανία έχει τα λιγότερα αυτοκίνητα ανά κάτοικο. Στις ΗΠΑ, πάλι, υπάρχουν τόσοι εργασιομανείς, που δουλεύουν 60 ώρες τη βδομάδα, κερδίζοντας έτσι πολλά λεφτά κι έπειτα αγοράζουν ένα μεγάλο σπίτι και ένα αυτοκίνητο και νομίζουν ότι αυτό θα τους κάνει ευτυχισμένους - πράγμα με το οποίο διαφωνώ."

Με μία ταπεινή διόρθωση: το μοντέλο ευτυχίας που περιγράφει ο κ. Ege δεν "πλήττει" μόνο τις ΗΠΑ, αλλά όλον τον ανεπτυγμένο και αναπτυσσόμενο κόσμο, ημών, φυσικά, συμπεριλαμβανομένων. Μάλιστα, δε θα ήταν άδικο να πει κανείς ότι οι νεοφώτιστοι του καπιταλισμού σε πολλές περιπτώσεις κρατούν πλέον τα ηνία του αμερικάνικου ονείρου...